wieża telefoniczna
Wieża telefonii komórkowej, znana również jako stacja bazowa lub punkt komórkowy, stanowi kluczowy element infrastruktury w nowoczesnych sieciach telekomunikacyjnych. Te wysokie struktury, zazwyczaj mające od 15 do 60 metrów wysokości, ułatwiają komunikację bezprzewodową, transmitując i odbierając sygnały radiowe między urządzeniami mobilnymi a szerszą siecią telekomunikacyjną. Każda wieża jest wyposażona w wiele anten i zaawansowane urządzenia elektroniczne, które działają w różnych pasmach częstotliwości, aby wspierać różne technologie komórkowe, od 2G do 5G. Projekt wieży uwzględnia zaawansowane możliwości przetwarzania sygnału, co pozwala na obsługę wielu jednoczesnych połączeń przy zachowaniu jakości sygnału i niezawodności pokrycia. Infrastruktura obejmuje systemy zasilania awaryjnego, mechanizmy chłodzenia oraz sprzęt do zdalnego monitorowania, aby zapewnić ciągłość działania. Te wieże są strategicznie rozmieszczone, aby stworzyć połączoną sieć, która zapewnia płynne pokrycie w obszarach miejskich i wiejskich, wspierając połączenia głosowe, transmisję danych i komunikację awaryjną. Nowoczesne wieże telefonii komórkowej często wykorzystują anteny sektorowe, które dzielą obszary pokrycia na trzy sektory o kącie 120 stopni, maksymalizując efektywność i redukując zakłócenia, jednocześnie optymalizując pojemność i wydajność sieci.